ผู้ใหญ่หลายคนไม่จริงจังกับความคับข้องใจของเด็ก ๆ เพราะดูเหมือนว่าเด็ก ๆ เนื่องจากอายุของเขาสามารถขุ่นเคืองด้วยสิ่งเล็กน้อยเท่านั้นเช่นแม่ของเขาไม่ได้ซื้อของเล่นใหม่หรือห้ามไม่ให้เขาเล่น เกมคอมพิวเตอร์เพิ่มอีกครึ่งชั่วโมง ความคับข้องใจดังกล่าวเกิดขึ้น และพวกเขาไม่ได้จริงจังเกินไป อย่างไรก็ตาม ประสบการณ์ที่ร้ายแรงกว่านั้นเกิดขึ้นจากความผิดของพ่อแม่ร่วมกับพวกเขาพร้อมกับพวกเขา
คำแนะนำ
ขั้นตอนที่ 1
พ่อแม่มักจะประพฤติตัวไม่เหมาะสมในความสัมพันธ์กับลูก ๆ ของพวกเขา บางครั้งพวกเขาทำสิ่งต่าง ๆ ที่ไม่เป็นที่ยอมรับที่จะทำกับลูกโดยไม่ได้สังเกต หรือพวกเขาพูดวลีที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่งกับทารก
ขั้นตอนที่ 2
เป็นการง่ายที่สุดที่จะทำให้ขุ่นเคืองด้วยคำพูดและการกระทำและพ่อแม่เองก็อาจไม่ได้สังเกตสิ่งนี้อย่างจริงใจ ตัวอย่างเช่น การตบธรรมดาสำหรับความผิดเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งผู้ปกครองมองว่าเป็นช่วงเวลาแห่งการศึกษา สามารถทำให้เด็กขุ่นเคืองได้อย่างมาก โดยหลักการแล้วการลงโทษทางร่างกายไม่สามารถใช้ในกระบวนการเลี้ยงดูได้เนื่องจากเป็นการดูหมิ่นบุคลิกภาพของเด็กและสิ่งนี้จะส่งผลต่อชีวิตในอนาคตของเขาอย่างแน่นอน เด็กร้องไห้ไม่ใช่เพราะมันทำให้เขาเจ็บจากการตบครั้งต่อไป แต่เพราะเด็กอารมณ์เสียจนน้ำตาไหลที่พ่อแม่ปฏิบัติต่อเขาแบบนั้น การลงโทษควรแตกต่างกัน มีมนุษยธรรมมากขึ้น และเป็นอันตรายต่อบุคลิกภาพของเด็กน้อยลง
ขั้นตอนที่ 3
เสียงกรีดร้องยังสร้างความขุ่นเคืองใจเด็กๆ อย่างมาก และผู้ปกครองหลายคนมักส่งเสียงให้ลูกๆ ฟังโดยไม่มีเหตุผลหรือไม่มีเหตุผล เมื่อผู้ปกครองกรีดร้อง เด็กไม่เข้าใจแก่นแท้ของเสียงร้องนี้ทั้งหมด เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแม่หรือพ่อถึงขึ้นเสียง เขาเริ่มที่จะกลัวพ่อแม่ของเขาอย่างดุเดือดในตอนแรก และจากนั้นความแค้นก็เข้ามาอยู่ในหัวใจของเขา ซึ่งทำหน้าที่ทำลายล้าง การมองเข้าไปในดวงตาของเด็กในช่วงเวลาที่เขาร้องไห้ก็เพียงพอแล้วที่จะเข้าใจว่าเขาทำกับเด็กอย่างไร
ขั้นตอนที่ 4
การเพิกเฉยต่อพ่อแม่ก็เป็นการล่วงเกินอย่างเหลือเชื่อสำหรับเด็กเช่นกัน มันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเด็กที่จะได้รับความสนใจ พวกเขาต้องการดังนั้นพวกเขาจึงพยายามดึงดูดให้ตัวเองในทุกวิถีทาง หากผู้ปกครองเพิกเฉยต่อลูกตลอดเวลา ทางเข้าก็ไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุดในการดึงดูดความสนใจ เด็กจะสังเกตเห็นว่าในกรณีส่วนใหญ่ผู้ปกครองให้ความสนใจเขาเมื่อเขามีความผิด ใช่ ในกรณีนี้ พวกเขาตะโกนใส่เด็ก แต่ถึงกระนั้น ความสนใจของพ่อกับแม่ก็อยู่ที่เขาคนเดียว ดังนั้นทารกจะจงใจประพฤติน่ารังเกียจเพื่อที่จะสังเกตเห็น